Jak zabezpiecza się karty kredytowe?
Karta kredytowa to narzędzie płatnicze, które pozwala nam wydawać pewną pulę pieniędzy banku, a następnie zwrócić wydane środki. Nierzadko na takiej karcie otrzymujemy znaczne linie debetowe sięgające kilkudziesięciu, a nawet kilkuset tysięcy złotych. Tak znaczne środki zabezpieczone są szeregiem czynników, które uniemożliwiają lub skutecznie minimalizują ryzyko nieautoryzowanej transakcji.
Zabezpieczenia wizualne to podstawowe zabezpieczenie fizyczne karty, które pozwalają nadać "plastikowy" spersonalizowany, niepowtarzalny charakter. Do zabezpieczeń wizualnych zaliczymy takie elementy jak:
- 16-cyfrowy numer karty wytłoczony na awersie.
- Termin ważności karty podany w miesiącu i roku zapisany tuż pod numerem karty, np. 05/25, czyli do końca maja 2025 roku (jeśli karta przekroczy swój termin ważności, transakcja zostanie odrzucona).
- Imię i nazwisko posiadacza karty kredytowej zapisane obok daty ważności karty.
- Logo banku (nieobligatoryjnie) i/lub organizacji płatniczej, które wydają kartę (obligatoryjnie).
- Znajdujący się na awersie trzycyfrowy kod CVC2 (dla kart Mastercard) lub CVV2 (dla kart Visa).
- Podpis właściciela lub wytłoczona nazwa firmy.
- Hologramy.
- Linie giloszowe i mikrodruki.
- Zabezpieczenia widzialne w świetle ultrafioletowym.
Za sprawdzenie zabezpieczeń wizualnych (z wyjątkiem ostatnich dwóch - te są niemal niemożliwe do wychwycenia gołym okiem) odpowiada pracownik danego sklepu lub punktu stacjonarnego. Brak któregoś z elementów to wyraźny sygnał, że karta nie powinna zostać uznana, gdyż może być podrobiona.
Zabezpieczenia konstrukcyjno-transmisyjne zaś są takim rodzajem zabezpieczeń fizycznych, które mają w sobie zapisane ścieżki danych niezbędne do prawidłowej realizacji płatności. Do takich elementów zaliczyć można:
- Pasek magnetyczny z trzema ścieżkami informacyjnymi: danymi personalnymi, danymi karty oraz danymi własnymi banku.
- Chip z mikroprocesorem i pamięcią ROM, która zawiera trzyobszarowe zasoby danych: obszar swobodnego odczytu, obszar roboczy oraz obszar poufny.
- Zabezpieczenie autoryzacyjne w postaci ustalonego indywidualnie numeru PIN (gdy dane przetwarzają fizyczne obiekty, np. kasy fiskalne przenośne z terminalem) lub kod CVC2/CVV2 (gdy wykonujemy płatność internetową bez fizycznego użycia plastiku).
Za tę część zabezpieczeń odpowiadają przede wszystkim urządzenia przyjmujące płatności - nowe kasy fiskalne z zintegrowanym czytnikiem kart bez trudu i błyskawicznie przyjmą autoryzację, jeśli jest ona poprawna, lub odrzucą ją, gdy istnieją podejrzenia co do braku autentyczności karty.
Niestety, nawet najlepsze zabezpieczenia mogą być bezradne w sytuacji, gdy zawiedzie czynnik ludzki. Zgubienie karty, kradzież lub frauding może spowodować, że niepowołane osoby zaczną korzystać z przyznanych nam środków. Na szczęście, dyrektywa unijna PSD2 wprowadziła zapis zabezpieczający posiadaczy karty przed nieautoryzowaną transakcją. Mianowicie, jeśli właściciel karty udowodni, że dokonany zakup nie był przez niego autoryzowany, odpowiedzialność posiadacza zostaje zmniejszona ze 150 do 50 euro. Oznacza to, że jeżeli ktoś zakupi nóż bojowy za równowartość około 70 euro, a następnie popełni przy jego użyciu przestępstwo, nie będziemy odpowiadać za pomocnictwo w tej kwestii.
